بررسی غلظت مکمل سلنیم در تلیسه‌های آبستن بر غلظت سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز گوساله‌های متولد شده از آنها

این مطالعه به منظور ارزیابی نقش مصرف مکمل سلنیم در تلیسه‌های آبستن در اواخر آبستنی بر روی سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در خود تلیسه‌ها و گوساله‌های متولد شده از آنها انجام گرفت. 16 رأس تلیسه آبستن سنگین انتخاب و در 2 گروه 8 رأسی شاهد و تیمار قرار گرفتند سعی شد که شرایط محیطی، مدیریتی و تغذیه‌ای هر 2 گروه یکسان باشد. در گروه تیمار روزانه مکمل سلنیم‌دار (سلنیت سدیم) به میزان mg 1 به­مدت 30 روز استفاده شد (1mg به ازای هر گاو). در روز صفر (قبل از مصرف مکمل) و در زمان زایمان از تلیسه‌های هر 2 گروه از ورید وداج خون­گیری شد همچنین از گوساله‌های هر 2 گروه در زمان تولد و 48 ساعت بعد از تولد خون­گیری شد و پس از جداسازی سرم مقادیر سرمی سلنیم با روش جذب اتمی و گلوتاتیون پراکسیداز سرم با استفاده از کیت بیوشیمیائی اندازه‌گیری شد. در تلیسه‌ها سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه تیمار افزایش معنی‌داری را نشان داد که به ترتیب (008/0p= و 003/0p=) در گوساله‌ها نیز در زمان تولد افزایش سلنیم سرم در گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار بود (042/0p=) ولی گلوتاتیون پراکسیداز سرم افزایش نشان داد که معنی‌دار نبود (076/0p=). در زمان 48 ساعت بعد از تولد در گوساله‌های گروه تیمار سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز افزایش نشان داد ولی هیچ کدام معنی‌دار نبودند. به ترتیب  (052/0p= و 088/0p=). نتیجه نهایی اینکه مصرف مکمل سلنیم در اواخر آبستنی باعث بالا رفتن سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز سرم در تلیسه‌ها و گوساله‌های متولد شده از آنها می‌شود و می‌تواند به­عنوان آنتی‌اکسیدان در این دام­ها مفید واقع شود و پیشنهاد می‌شود در اواخر آبستنی مصرف این مکمل در جیره غذایی گاو در نظر گرفته شود.